paniek!

en daar hebben we het dan, de paniek slaat toe...

gisteren lange loop met linde. Of beter gezegd, linde liep lang, ik liep halflang.
Achillespezen deden pijn, en na 2u35min, veel te veel pijn.

en dan slaat het toe: pure paniek, pure klote-fuck-shit paniek.
want over 3 weken is hij daar al, die langverwachte marathon, Berlijn, hem uitlopen....
en wat als het niet lukt? wat als ik hem niet kan lopen? Of erger nog: moet opgeven?
Ik wil er niet aan denken, moet er nog niet aan denken, kan er nog niet aan denken.

Het enige wat ik vraag is hem mogen uitlopen, gewoon uitlopen, binnen de tijd. Gewoon lopen tot ik er ben. Is dat teveel gevraagd? Misschien wel.

Hoe dan ook, paniek zal me nergens brengen, en zeker niet naar de aankomst in berlijn.
Dus morgen ga ik weer lopen. en ik zie wel. Elke dag een stapje...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Surrender, overgave... een gave

Vaseline: mijn beste vriend in tijden van...

the art of jogging - luisteren naar je hart