fietsende ouders naar compostella

 
 
 
 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

een zomer vol liefde part 1

Afbeelding
Hij lag nog eens naast mij, mijn kleine jongen van 9. Het is lang geleden, want jongens van 9 slapen niet meer bij hun moeder. Ze kussen je snel bij het afscheid op school en stormen weg. Ze spelen voetbal en vechten met hun zus... Maar deze nacht was een uitzondering. Hij kon niet slapen, het was wat warm. Hij sliep na 2 minuutjes, dankzij moekes magic vibes. Hij liep naast mij, mijn lieve man van 36. Aan een moordend tempo. Tussen Torhout en Ruddervoorde. Heen en terug. En heen en terug. 42 kilometer. 3'10. Patat. Boem. Klets. Mijn held. Ik op de fiets uiteraard, de longen uit mijn lijf schreeuwend. We wisten het allebei. Dit wordt een toptijd. 12 dagen (!) ervoor liep hij nog een marathon in de Amersfoortse Hitte. Nu, in de koele Westvlaamse Avondzon, is Tom in zijn element. En daarna reed hij eventjes nog 7 km met de fiets terug naar de auto, met mij achterop. Zotcontent, allebei. Zo ongelooflijk fier, ik. Hij stond naast mij, mijn vokke van 6...
Meer lezen

Vaseline: mijn beste vriend in tijden van...

Afbeelding
....Lopen natuurlijk. Get your minds out of the gutter :-) Maar nu serieus: vaseline is 1 van de top 5 must haves voor een lange afstandsloper, en zeker voor een trage lange afstandsloper. Want wrijving, beste lezer, komt dus ook voor bij lopen. En hoe... Je ziet het overal bij elke halve en volle marathon, de mannen wiens tepels bloeden. Geen fraai zicht. Meer zelfs, het lijkt bijna horror en het moet ongelooflijk pijnlijk zijn. foto hierbij voor wie geen enkel idee heeft waarover ik het heb. En aangezien de fotofinish toch belangrijk blijft... Bij mij doet het bloeden en schaven zich gelukkig niet voor in die regionen. wij vrouwen hoeven geen plakkertje op onze tepels te dragen, bij hebben een sportbeha die je bijna ineensnoert. Maar andere, minder zichtbare plaatsen op mijn lichaam hebben ervan: onder de oksels, tussen mijn benen, aan mijn hartmeter, tussen mijn billen. Als ik niet oppas loop ik een week lang met schaafwonden overal op mij...
Meer lezen

gemaakt voor het lopen?

Afbeelding
Blijkbaar ben ik niet "gemaakt" voor lange-afstandslopen, althans niet volgens de boekjes. Ik heb geen ranke, slanke benen. Ik heb de geweldige gespierde sprinterskuiten van mijn vader geërfd. Ik ben niet super-loop-mager, ook het graag eten heb ik van mijn vader geërfd. Maar lopen op zich heb ik wel met de paplepel meegekregen. Mijn vader liep al sinds ik het me herinner en mijn moeder is ook een marathonloopster. Ik heb al van jongs af aan gezien hoe mijn ouders 's avonds nog vertrokken in het donker om hun training af te werken. Ze zijn beiden actief (geweest) in een atletiekclub en ons zondagochtendritueel bestond uit naar de trainig gaan. De liefde voor sport is me dus niet vreemd. En toch... na een jeugd van zevenkampen en hordenlopen (lees: korte spieren, op de 800 meter na) heb ik lang stilgezeten. Het leek me maar niet te lukken om het lopen terug op te pakken. Het bleef bij 1 keer gaan lopen, om het dan weer op te geven. Want starten met lopen...
Meer lezen