bedenkingen...


Het zal nooit perfect zijn. Een marathon is nooit perfect. Ik ben niet perfect. niemand is perfect. Zelfs Paula gaf al eens op aan 36 km.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

een zomer vol liefde part 1

Afbeelding
Hij lag nog eens naast mij, mijn kleine jongen van 9. Het is lang geleden, want jongens van 9 slapen niet meer bij hun moeder. Ze kussen je snel bij het afscheid op school en stormen weg. Ze spelen voetbal en vechten met hun zus... Maar deze nacht was een uitzondering. Hij kon niet slapen, het was wat warm. Hij sliep na 2 minuutjes, dankzij moekes magic vibes. Hij liep naast mij, mijn lieve man van 36. Aan een moordend tempo. Tussen Torhout en Ruddervoorde. Heen en terug. En heen en terug. 42 kilometer. 3'10. Patat. Boem. Klets. Mijn held. Ik op de fiets uiteraard, de longen uit mijn lijf schreeuwend. We wisten het allebei. Dit wordt een toptijd. 12 dagen (!) ervoor liep hij nog een marathon in de Amersfoortse Hitte. Nu, in de koele Westvlaamse Avondzon, is Tom in zijn element. En daarna reed hij eventjes nog 7 km met de fiets terug naar de auto, met mij achterop. Zotcontent, allebei. Zo ongelooflijk fier, ik. Hij stond naast mij, mijn vokke van 6...
Meer lezen

Vaseline: mijn beste vriend in tijden van...

Afbeelding
....Lopen natuurlijk. Get your minds out of the gutter :-) Maar nu serieus: vaseline is 1 van de top 5 must haves voor een lange afstandsloper, en zeker voor een trage lange afstandsloper. Want wrijving, beste lezer, komt dus ook voor bij lopen. En hoe... Je ziet het overal bij elke halve en volle marathon, de mannen wiens tepels bloeden. Geen fraai zicht. Meer zelfs, het lijkt bijna horror en het moet ongelooflijk pijnlijk zijn. foto hierbij voor wie geen enkel idee heeft waarover ik het heb. En aangezien de fotofinish toch belangrijk blijft... Bij mij doet het bloeden en schaven zich gelukkig niet voor in die regionen. wij vrouwen hoeven geen plakkertje op onze tepels te dragen, bij hebben een sportbeha die je bijna ineensnoert. Maar andere, minder zichtbare plaatsen op mijn lichaam hebben ervan: onder de oksels, tussen mijn benen, aan mijn hartmeter, tussen mijn billen. Als ik niet oppas loop ik een week lang met schaafwonden overal op mij...
Meer lezen

Week 5 Berlijn: waarom loop ik godverdomme eigenlijk?

Nee, het is mijn week niet, het is mijn maand niet, het is mijn jaar niet. Dus waarom loop ik eigenlijk? Ja hoor, deze week is mijn training afgewerkt. Maar pijn in mijn achillespezen (jawel, allebei, ik doe niets half) en reeds 2 keer naar de kinesist maken het niet makkelijk. En ik moet diep diep diep graven om een antwoord te vinden op de vraag waarom ik eigenlijk blijf lopen. Mijn leven zit op dit moment, of eigenlijk al een heel jaar in een crisis. Een crisis waarbij lopen het laatste is waar je aan denkt. En toch ben ik het blijven doen. In april zag ik de marathon niet voor mogelijk. Maar ik ben terug recht gekrabbeld. Dat is het voordeel van marathons in het buitenland: het zou zonde zijn om al dat geld dat je al hebt uitgegeven aan vliegtuigticket, deelname en hotel te verspillen omdat je even een dipje hebt. Alhoewel, een dipje lijkt de lading van deze crisis niet echt te dekken. En nu, midden in de voorbereiding,  in het zwaarste punt van mijn crisis,...
Meer lezen