Hij lag nog eens naast mij, mijn kleine jongen van 9. Het is lang geleden, want jongens van 9 slapen niet meer bij hun moeder. Ze kussen je snel bij het afscheid op school en stormen weg. Ze spelen voetbal en vechten met hun zus... Maar deze nacht was een uitzondering. Hij kon niet slapen, het was wat warm. Hij sliep na 2 minuutjes, dankzij moekes magic vibes. Hij liep naast mij, mijn lieve man van 36. Aan een moordend tempo. Tussen Torhout en Ruddervoorde. Heen en terug. En heen en terug. 42 kilometer. 3'10. Patat. Boem. Klets. Mijn held. Ik op de fiets uiteraard, de longen uit mijn lijf schreeuwend. We wisten het allebei. Dit wordt een toptijd. 12 dagen (!) ervoor liep hij nog een marathon in de Amersfoortse Hitte. Nu, in de koele Westvlaamse Avondzon, is Tom in zijn element. En daarna reed hij eventjes nog 7 km met de fiets terug naar de auto, met mij achterop. Zotcontent, allebei. Zo ongelooflijk fier, ik. Hij stond naast mij, mijn vokke van 6...
De tabellen Ik zag ze voor het eerst al enkele jaren geleden. In mijn allereerste marathonboek bij mijn allereerste marathonvoorbereiding. Ik kreeg hem van mijn mijn moeder. Het is het de bijbel der marathonvoorbereidingsboeken. Steffny. Ik las het ijverig, omdat ik van mijn eerste marathon een succes wilde maken (lees: ik wilde aankomen). Ik maakte berekeningen en probeerde te begrijpen. Tot ik aan die tabel kwam. Die tabel met daarin je 'actuele 10-km tijd'. En daarbij snelheden voor verschillende trainingen. En al gauw bleek dat ik geen 'echte' was. Mijn 'actuele 10-km tijd' stond niet eens in de tabellen. Steffny schrijft voor de snelle lopers. Voor de doorwinterde marathonlopers. Steffny had niet mijn lopersprofiel in gedachten toen hij zijn tabellen opstelde. En ik heb zijn boek zwaar ontgoocheld dichtgeklapt. Om nooit meer te openen. Ik kocht een ander boek: duidelijk meer geschreven voor mijn lopersprofiel: maratho...
Ik lig al meer dan een week in de zetel. Met een stevige griep aka Corona Alsof nen buldozer over mij heen heeft gereden. Zoals gebruikelijk ging ik in verzet. Ik zou na 3 dagen wel beter zijn, dacht ik. Ik belde mijn huisarts (die me ondertussen al wat kent) en die schreef meteen een week voor. Gelukkig maar, want op dag 7 hing de rook nog stevig boven mijn hoofd. Voor netflix tips: I'm your woman :-) Ze zeggen dat je lichaam je een signaal geeft door ziek te zijn. En het eerst signaal is simpel: er is een virus, die is mijn lichaam binnengekomen en mijn lichaam weert zich. En dan ben je ziek. Het tweede is een signaal dat mijn lichaam me al meer dan een half jaar geeft: Tineke, je mag loslaten. Je mag je overgeven. En het zotte is, ik dacht dat ik dat wel kon: Controle loslaten, in overgave gaan. En daar ligt het hem. Ik DENK het. Ik denk dat ik me kan overgeven maar wil wel day het zo snel mogelijk achter de rug hebben. Want we moeten ons we...
Reacties
Een reactie posten