lopen en ...fluimen!
Voor wie denkt dat lopen de romantiek bevordert: think again!
Lopen is zweten (daarover een andere keer), darmproblemen (zie http://tinekeloopt.blogspot.be/2012/07/vriendjes-met-mijn-darmen.html), teveel wrijving (http://tinekeloopt.blogspot.be/2012/08/vaseline-mijn-beste-vriend-in-tijden-van.html) en ook de door mijn zus gehate... fluimen.
Er zijn, heb ik al gemerkt, voor- en tegenstanders van dit gebruik. Ik kreeg mijn introductie op mijn 12e. Ik ging een langere loop doen maar was wat verkouden. Ik had bijna een hele keukenrol mee om op een beschaafde manier mijn neus te snuiten. De trainer van dienst lachte me hartelijk uit en wijdde me in in de wereld van het professioneel spukken, fluimen, snuffen,... enfin, je weet wel wat ik bedoel. Ik heb de hele loop moeten oefenen want zoals bij elke vaardigheid baart oefening kunst....
De techniek is simpel: voor het normale fluimen via de mond: kijk eerst goed of je niemand zal raken en ga je gang.
De nasale techniek is ietwat gecompliceerder: Duw met een vinger je ene neusvleugel dicht, sluit vervolgens je mond en adem krachtig uit. Afhankelijk van de grootte van je projectiel en je kracht komt je fluim terecht waar je het wil... of niet. zoals ik al zei, übung macht den meister (nooit te vroeg om mijn duits te beginnen bijschaven).
De tegenstanders van dit gebruik waarmee ik reeds liep vinden het ronduit degoutant. Ik kan ze geen ongelijk geven, het is echt geen aantrekkelijke gewoonte. Ik vind deze handelingen overigens enkel gepermitteerd wanneer ik aan het lopen ben. Van zodra ik begin te stappen word ik weer beschaafd op dat terrein.
Maar ik vraag me dan toch af wat je er anders mee moet, met al dat slijm dat loskomt. 'Inslikken' heb ik al gehoord. Lijkt me echt niet gezond. Bovendien is het een perfect afschrikmiddel bij starende mannen. Ik hoef maar 1 keer te fluimen en de interesse is weg.
Met loopmaten probeer ik me te beperken en zeg ik op voorhand 'sorry'. Of die aankondiging het minder degoutant maakt weet ik niet, maar ze blijven toch naast me lopen. Als ik alleen loop laat ik me volledig gaan, in wedstrijd ben ik dan weer voorzichtiger omwille van mijn medelopers die niet per ongeluk hoeven besnoven te worden. Het blijft een delicate aangelegenheid. Een (loop)mens is een vreemd wezen...
Lopen is zweten (daarover een andere keer), darmproblemen (zie http://tinekeloopt.blogspot.be/2012/07/vriendjes-met-mijn-darmen.html), teveel wrijving (http://tinekeloopt.blogspot.be/2012/08/vaseline-mijn-beste-vriend-in-tijden-van.html) en ook de door mijn zus gehate... fluimen.
Er zijn, heb ik al gemerkt, voor- en tegenstanders van dit gebruik. Ik kreeg mijn introductie op mijn 12e. Ik ging een langere loop doen maar was wat verkouden. Ik had bijna een hele keukenrol mee om op een beschaafde manier mijn neus te snuiten. De trainer van dienst lachte me hartelijk uit en wijdde me in in de wereld van het professioneel spukken, fluimen, snuffen,... enfin, je weet wel wat ik bedoel. Ik heb de hele loop moeten oefenen want zoals bij elke vaardigheid baart oefening kunst....
De techniek is simpel: voor het normale fluimen via de mond: kijk eerst goed of je niemand zal raken en ga je gang.
De nasale techniek is ietwat gecompliceerder: Duw met een vinger je ene neusvleugel dicht, sluit vervolgens je mond en adem krachtig uit. Afhankelijk van de grootte van je projectiel en je kracht komt je fluim terecht waar je het wil... of niet. zoals ik al zei, übung macht den meister (nooit te vroeg om mijn duits te beginnen bijschaven).
De tegenstanders van dit gebruik waarmee ik reeds liep vinden het ronduit degoutant. Ik kan ze geen ongelijk geven, het is echt geen aantrekkelijke gewoonte. Ik vind deze handelingen overigens enkel gepermitteerd wanneer ik aan het lopen ben. Van zodra ik begin te stappen word ik weer beschaafd op dat terrein.
Maar ik vraag me dan toch af wat je er anders mee moet, met al dat slijm dat loskomt. 'Inslikken' heb ik al gehoord. Lijkt me echt niet gezond. Bovendien is het een perfect afschrikmiddel bij starende mannen. Ik hoef maar 1 keer te fluimen en de interesse is weg.
Met loopmaten probeer ik me te beperken en zeg ik op voorhand 'sorry'. Of die aankondiging het minder degoutant maakt weet ik niet, maar ze blijven toch naast me lopen. Als ik alleen loop laat ik me volledig gaan, in wedstrijd ben ik dan weer voorzichtiger omwille van mijn medelopers die niet per ongeluk hoeven besnoven te worden. Het blijft een delicate aangelegenheid. Een (loop)mens is een vreemd wezen...
Uit eigen ervaring: let ook op de windrichting...
BeantwoordenVerwijderen