Tineke: Life as I know it

  First you take manhatten, then berlin en dan zeeuws vlaanderen :-)   Hij ligt alweer ver achter me, die marathon die onmogelijk leek om te lopen. Of wacht, elke marathon lijkt onmogelijk om te lopen... .Het was de marathon van zeeuws vlaanderen, uitgelopen in april 2014.   En dat met amper 7 weken voorbereiding met als startafstand 15 km. Yep, ik kon 15 km lopen op 7 weken voor de marathon. 1 goede raad: DOE DIT NIET! en een andere goede raad: MOET JE ZEKER EENS PROBEREN :-)   Ik ben er intussen achter: marathon lopen is echt niet gezond. Ik weeeeeeet het. Alle literatuur wijst in dezelfde richting. Over marathonlopen is geen twijfel: het is niet gezond voor je lijf. So they say. Fysiek kan ik helemaal volgen, maar iedereen blijft de psychische impact van een marathon uitlopen zwaar onderschatten. Ik niet, en andere marathonlopers die ik erover spreek herkennen het gevoel.   Het gevoel dat je krijgt als je aankomt, over de meet loopt, en weet: ik heb FUCKING

Relatiecrisisen alom in mijn dichte vriendenkring. Het zal aan mijn leeftijd liggen, I'm sure. Of ligt het aan onze immer groter wordende drang om de ideale liefde, het Grote Geluk te vinden ? Of aan de tijdsgeest, die steeds meer verwacht dat we beter, gelukkiger, mooier, knapper... worden? Of ja, misschien ligt het aan mijn leeftijd. Ik begin de mildlife-zone binnen te komen.  Nog jong en gezond genoeg om dingen aan te kunnen, nieuwe mensen te ontmoeten. Nu kan je nog veranderingen aanbrengen, als je voelt dat het niet helemaal ok zit. Nu kan je nog switchen van partner, job, motor, levensstijl, goeroe... en heb je nog heel veel jaren om daarvoor te gaan. Alhoewel. Misschien is het ook nu of nooit voor jonge twintigers, om nu beslissingen te nemen die ok voelen, waar je jezelf recht in de ogen kijkt en achter je beslissing staat, zodat we over 15 jaar onze jongere versie kunnen bedanken. And then again, ieder maakt zijn eigen weg, zijn eigen verhaal. En niemand heeft geli

Koudwatervrees... Mijn laatste wedstrijd was in september en ik ben even heel erg 'out' geweest. Herbeginnen is altijd moeilijk, niet omdat het fysiek zwaar is, maar vooral mentaal. Want ik loop niet meer zo 'snel' (als het al snel was, want ik ben de ultieme trage loper), en ik verwacht weer veel te veel van mezelf. Dus... koudwatervrees. What to do about it? Gewoon dan maar in het koude water springen Een onnozele vergissing heeft me gebracht bij een marathon... over 6 weken. Jawel, ik heb mezelf in de nesten gewerkt, ik ben weer beginnen lopen met kerst en midden april plan ik een nieuwe marathon. Korte pijn, grote zottigheid. Kwestie van de lente vrolijk te beginnen. Of minder vrolijk. Maar zeker heel erg pijnlijk :-) Soit, ik denk altijd: elke marathon begint bij een eerste kilometer, een eerste mijl, een eerste uur. En elke stap, strompeling, struikel... brengt me dichter bij mijn doel... de marathon van Zeeuws Vlaanderen . Goed voor de kuiten want veel

Het was duidelijk dat ik geprikkeld moest worden om mijn blog verder te zetten. Dus ik wil vandaag een eervolle vermelding voor Steven Pauwels die een voortreffelijk column schreef over trailrunnen. Of toch bijna voortreffelijk. Of laat ik eerder stellen dat een aanvulling zich opdringt. Beste heer Pauwels, Beste Steven, Beste collega loper, Het heb erg genoten van uw column. U vertelt geanimeerd over lopen en trailrunnen. Ik begrijp de zorgen die je erin formuleert: de populariteit van de sport trekt mensen van verschillend allooi aan.  En ik begrijp de zorg om het aantal nieuwe trailrunners. Maar laat me u verzekeren dat er ook een derde soort "nieuwe" trailrunners zijn. Ik ben er eentje van en wil me daarom graag aan u voorstellen: Ik ben geen trailtoerist. Ik heb geleerd mijn afval in de vuilinisbak te gooien. Ik ben niet perfect, ik weet dat wel, maar ik loop geregeld met een broek vol... plastic van mijn gellekes tot ik een vuilnisbak tegenkom. Ik doe dit ove