Moeders

Toen ik jong was, (zo'n vijf jaar geleden), waren moeders de vrouwen die een kind baarden. Zij waren moeders. Niemand anders. Dat was eenvoudig, duidelijk, logisch. Het gaf een houvast. 

Maar het leven leerde me wijze lessen. 

Dat baren, zwaar overschat. 

Want er zijn moeders die zorgen voor de kinderen van hun partner. Ik ken er zo eentje. En ze bemoedert mijn kinderen als waren het de hare. 

Er zijn moeders die hun vrouw zagen bevallen en mee-moeder worden. Moeke, mama, mammie; whatever: moeders

Er zijn adoptiemoeders. Die een dracht hebben van jaaaaaren en een 'bevalling' die even intensief is als om het even welk 24-uur bevallingsverhaal. 

Er zijn pleegmoeders. Die tijdelijk voor kindjes zorgen, omdat hun eigen ouders het even niet kunnen. 

Er zijn moeders die zo graag een moeder wilden worden, maar bij wie het niet lukte. Die de moeder in zich koesteren, en op dagen als vandaag ook rouwen. Soms heel stil, zonder dat iemand het weet.  

Alle vormen en soorten van moederen. 

Die proberen te zorgen, te koesteren, te helpen in groeien. Op welke manier dan ook. Dat is moeder. 

Dat baren. Echt. Zwaar overschat.

Dat lopen daarentegen :-)