lopen als het leven: met ups en downs
Week 3 van de marathonvoorbereiding afgewerkt. Alhoewel, van veel 'afwerken' kan ik niet spreken. 2 van de 4 trainingen niet gedaan. Gelukkig wel mijn lange loop op zondag, maar dat zal mijn schuldgevoel niet wegnemen.
En dan weet ik weer dat lopen is zoals het leven zelf: met ups en downs. En deze week was er een dikke down in mijn lopen en mijn leven. Ik heb gebruik gemaakt van al mijn excuses die ik al eeuwen ken: te warm, te moe, geen fut, bang van honden in het buitenland...
Achterin mijn hoofd wist ik heel goed dat dat niet de echte redenen waren waarom ik niet liep.
Ik ben er dicht bijgeweest, om toch te gaan lopen. Ik zag mijn loopschoenen van ver naar me kijken en vragen: waarom loop je niet tineke? Maar het leek of ze vervreemd waren, alsof ze niet echt van mij waren.
Ik vroeg me af waarom ik het toch allemaal doe, wat me toch dreef om weer een marathon te lopen. Het heeft me enkele dagen beziggehouden, vergezeld van grote zorgen die me op die momenten achtervolgden. Ik heb ze onder ogen gezien, die zorgen, en meegenomen vandaag in mijn lange, 22 km durende loop.
Het was heet (27 graden), ik was moe (veel te lange nacht met iets teveel alchohol) en ik heb een parcours gekozen dat niet evident was. Maar ik ben opnieuw gaan lopen. Langzaam, maar hopelijk zeker. Ik heb mijn aandeel gezien in mijn niet lopen en hoop volgende keer anders te kunnen omgaan met mijn excuses. Meer kan ik niet doen, maar zoveel wil ik wel doen. Het is tijd voor herstel en terug omhoog klimmen, voor vertrouwen en opnieuw de focus te leggen op wat belangrijk is.
En dan weet ik weer dat lopen is zoals het leven zelf: met ups en downs. En deze week was er een dikke down in mijn lopen en mijn leven. Ik heb gebruik gemaakt van al mijn excuses die ik al eeuwen ken: te warm, te moe, geen fut, bang van honden in het buitenland...
Achterin mijn hoofd wist ik heel goed dat dat niet de echte redenen waren waarom ik niet liep.
Ik ben er dicht bijgeweest, om toch te gaan lopen. Ik zag mijn loopschoenen van ver naar me kijken en vragen: waarom loop je niet tineke? Maar het leek of ze vervreemd waren, alsof ze niet echt van mij waren.
Ik vroeg me af waarom ik het toch allemaal doe, wat me toch dreef om weer een marathon te lopen. Het heeft me enkele dagen beziggehouden, vergezeld van grote zorgen die me op die momenten achtervolgden. Ik heb ze onder ogen gezien, die zorgen, en meegenomen vandaag in mijn lange, 22 km durende loop.
Het was heet (27 graden), ik was moe (veel te lange nacht met iets teveel alchohol) en ik heb een parcours gekozen dat niet evident was. Maar ik ben opnieuw gaan lopen. Langzaam, maar hopelijk zeker. Ik heb mijn aandeel gezien in mijn niet lopen en hoop volgende keer anders te kunnen omgaan met mijn excuses. Meer kan ik niet doen, maar zoveel wil ik wel doen. Het is tijd voor herstel en terug omhoog klimmen, voor vertrouwen en opnieuw de focus te leggen op wat belangrijk is.
Hi Tineke, leuke blog!!! En als het iets kan beteken: jij bent mijn inspiratie geweest om te beginnen lopen. Ik ben nog maar een beginnerke, heb al moeite om 5K rond te krijgen en verdomd blij als dat half uur voorbij is, maar als ik midden op t parcours overweeg om te stoppen, dan dan ik steeds "toemme, Tine loopt zomaar efkes 15 km voor de lol…". Ik kan me niet inbeelden om voor een marathon te trainen, maar ik vind het in ieder geval een dikke chapeau! Goe bezig!
BeantwoordenVerwijderenVeel liefs,
Siri
PowerTineke! U go, girl!
BeantwoordenVerwijderen