kleine aanvulling: over trailtoeristen en trailterroristen
Het was duidelijk dat ik geprikkeld moest worden om mijn blog verder te zetten. Dus ik wil vandaag een eervolle vermelding voor Steven Pauwels die een voortreffelijk column schreef over trailrunnen.
Of toch bijna voortreffelijk. Of laat ik eerder stellen dat een aanvulling zich opdringt.
Beste heer Pauwels,
Beste Steven,
Beste collega loper,
Het heb erg genoten van uw column. U vertelt geanimeerd over lopen en trailrunnen. Ik begrijp de zorgen die je erin formuleert: de populariteit van de sport trekt mensen van verschillend allooi aan. En ik begrijp de zorg om het aantal nieuwe trailrunners. Maar laat me u verzekeren dat er ook een derde soort "nieuwe" trailrunners zijn. Ik ben er eentje van en wil me daarom graag aan u voorstellen:
Ik ben geen trailtoerist. Ik heb geleerd mijn afval in de vuilinisbak te gooien. Ik ben niet perfect, ik weet dat wel, maar ik loop geregeld met een broek vol... plastic van mijn gellekes tot ik een vuilnisbak tegenkom. Ik doe dit overal, dus ook in de natuur.
Ik ben wel een toerist, in die zin dat ik nieuw ben. Ik ken het wereldje nog niet goed en ken bijgevolge ook sociale en andere regels van dit soort races onvoldoende. Maar ik kan u verzekeren dat het liefde op het eerst zicht was.
Dus laat deze trailtoerist toe, omdat ze veel liefde voor de sport meenemen, ook al loopt deze misschien wat traag...
Over traag gesproken. Ik ben dus zeker geen trailterrorist. Ik loop traag maar erg zeker. Ik doe niet mee aan wedstrijden om op het podium te staan. Ik doe mee om aan te komen, om te genieten, om af te zien, om tussen anderen naar beneden te crossen en hopen dat ik niet val. Ik was enigzins teleurgesteld dat je blog begon over lopen tegen de natuur om vervolgens het probleem van de zogenaamde bevestiging-zoekende, altijd willen winnende trailrunners aan te kaarten. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het dik ok dat er zijn die meendoen om te winnen. Ik hoor daar niet bij. Zal er nooit bijhoren. En ik vind dat dik ok. Ik loop door. Ik kom aan. Net als al die winnaars doen. Niet dat ik ooit weet wie de winnaars zijn. Ik kom meestal aan als het podium-moment voorbij is.
Ik stel je dus graag het derde soort trailrunners voor: de trail-lovers
Deze trailrunner houdt van lopen in de natuur, bergen, heuvels, trappen, alles waar over en onder moet gekropen worden. Deze trailrunner is niet bezig met winnen, tenzij tegen zichzelf. Hij of zij houdt zijn afval gewoon bij zich, tot de vuilinisbak opduikt of een helpende hand hem ontlast.
En tussen al die trail-lovers loop ik. je vindt me ergens achteraan. Ik loop te genieten van de inspanning, de mensen om me heen en de trail.
zoals vanmiddag op mijn zondagmiddagtraining, toen ik me het geniale plan had voorgenomen om de waterstroom in mijn hometown te volgen, denkende dat er een pad was...
Geen pad gevonden, maar een paar prikkeldraden houden me niet tegen. Ik heb weides doorkruisd en regelmatig wat geklommen. En gelachen, om mijn te gekke plan.
Uw trail en runner collega
Tineke
Of toch bijna voortreffelijk. Of laat ik eerder stellen dat een aanvulling zich opdringt.
Beste heer Pauwels,
Beste Steven,
Beste collega loper,
Het heb erg genoten van uw column. U vertelt geanimeerd over lopen en trailrunnen. Ik begrijp de zorgen die je erin formuleert: de populariteit van de sport trekt mensen van verschillend allooi aan. En ik begrijp de zorg om het aantal nieuwe trailrunners. Maar laat me u verzekeren dat er ook een derde soort "nieuwe" trailrunners zijn. Ik ben er eentje van en wil me daarom graag aan u voorstellen:
Ik ben geen trailtoerist. Ik heb geleerd mijn afval in de vuilinisbak te gooien. Ik ben niet perfect, ik weet dat wel, maar ik loop geregeld met een broek vol... plastic van mijn gellekes tot ik een vuilnisbak tegenkom. Ik doe dit overal, dus ook in de natuur.
Ik ben wel een toerist, in die zin dat ik nieuw ben. Ik ken het wereldje nog niet goed en ken bijgevolge ook sociale en andere regels van dit soort races onvoldoende. Maar ik kan u verzekeren dat het liefde op het eerst zicht was.
Dus laat deze trailtoerist toe, omdat ze veel liefde voor de sport meenemen, ook al loopt deze misschien wat traag...
Over traag gesproken. Ik ben dus zeker geen trailterrorist. Ik loop traag maar erg zeker. Ik doe niet mee aan wedstrijden om op het podium te staan. Ik doe mee om aan te komen, om te genieten, om af te zien, om tussen anderen naar beneden te crossen en hopen dat ik niet val. Ik was enigzins teleurgesteld dat je blog begon over lopen tegen de natuur om vervolgens het probleem van de zogenaamde bevestiging-zoekende, altijd willen winnende trailrunners aan te kaarten. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het dik ok dat er zijn die meendoen om te winnen. Ik hoor daar niet bij. Zal er nooit bijhoren. En ik vind dat dik ok. Ik loop door. Ik kom aan. Net als al die winnaars doen. Niet dat ik ooit weet wie de winnaars zijn. Ik kom meestal aan als het podium-moment voorbij is.
Ik stel je dus graag het derde soort trailrunners voor: de trail-lovers
Deze trailrunner houdt van lopen in de natuur, bergen, heuvels, trappen, alles waar over en onder moet gekropen worden. Deze trailrunner is niet bezig met winnen, tenzij tegen zichzelf. Hij of zij houdt zijn afval gewoon bij zich, tot de vuilinisbak opduikt of een helpende hand hem ontlast.
En tussen al die trail-lovers loop ik. je vindt me ergens achteraan. Ik loop te genieten van de inspanning, de mensen om me heen en de trail.
zoals vanmiddag op mijn zondagmiddagtraining, toen ik me het geniale plan had voorgenomen om de waterstroom in mijn hometown te volgen, denkende dat er een pad was...
Geen pad gevonden, maar een paar prikkeldraden houden me niet tegen. Ik heb weides doorkruisd en regelmatig wat geklommen. En gelachen, om mijn te gekke plan.
Uw trail en runner collega
Tineke
Beste Tineke
BeantwoordenVerwijderenVoorreerst bedankt voor je reactie. Je hebt overschot van gelijk. Het was zeker niet mijn bedoeling iedereen over dezelfde kam te scheren. Eerder in kaart te brengen waar ik mij aan erger. Of dat terecht is laat ik in het midden. Ik heb absoluut geen enkel probleem met mensen die traag lopen of zelfs trails stappen. Laat dat duidelijk zijn. Ik ben van zin mij bij deze jolige bende aan te sluiten tot ik op zijn minst 75 jaar ben. Het enige probleem dat heb is dat er een overmaat aan slechtgemanierde mensen tussen zitten. Mensen met jouw ingesteldheid, en zo zijn er ook heel wat bij, kan ik alleen maar bewonderen. Het was niet mijn bedoeling te veralgemenen. Daar had ik duidelijker in moeten zijn. Mijn oprechte excuses. Het enige verschil dat ik zie met de hoegenaamde terroristen is dat zij naast geen respect voor de natuur, ook geen respect hebben voor hun collegas. Iets dat bij de trail-lovers en trail-toeristen bijna altijd wel altijd het geval is. Bij deze ga ik alvast zeker je blog volgen. ;-)
Tot hoors!
Stevow