voeten, nagels en tenen van een loper

Je kan dan nog de beste schoenen hebben, de meest geavanceerde sportkousen, toch kunnen voeten, tenen en nagels zwaar lijden onder het lopen, zeker als je lange tochten maakt. Ik schrok bij mijn eerste blein. Het deed pijn en ik begon zielig te doen. Ze stond op mijn hiel en ik dacht dat ik een week lang niet zou kunnen lopen. Of beter gezegd, ik vond in de blein het beste excuus om even niet te lopen. Gelukkig zat ik in de voorbereiding van de marathon van new york en kon ik me zo'n gekneuter van mezelve niet veroorloven (eens een schema in handen, word ik bijna autistisch als ik het niet kan volgen).

Dus: aanpakken die handel. Ondertussen kent mijn apothekeres me bij al mijn kwaaltjes en hebben we samen naar een oplossing gezocht. Compeed is zeker een goed optie, maar ik geef er de voorkeur aan om een steriel gaasje te knippen in de vorm van mijn blein en dan compeed erover. Op die manier kan ik de compeed eraf halen na het lopen en laat ik de wonde voor de rest van de dag in open lucht genezen. Maar iedereen heeft zijn manier natuurlijk.

Mijn punt is: je ontsnapt er niet aan. Lopen zonder ooit een blein te hebben is een mirakel. Er is altijd wel iets wat tegenwringt. Moeder natuur heeft mij bijvoorbeeld gezegend met een grotere 2e teen (die naast mijn dikke teen) en deze heeft heel regelmatig bleinen en mijn nagels staan telkens blauw.
Als je dus nagellak op mijn tenen ziet heeft dat 2 redenen: het ziet er wel leuk uit en dan zie je mijn lelijke nagels niet. Dat wil zeggen: als er nog nagels zijn natuurlijk, want teveel blauwe plekken zorgen ervoor dat je nagel afsterft en je een nieuwe krijgt.

Op den duur voel je de bleinen niet meer, je stelt het gewoon vast wanneer je je kousen uitdoet en verzorgt ze om daarna de dag gewoon weer verder te zetten.

1 groot voordeel aan al die voetzorgen is er wel: ik durf me nu af en toe een pedicure veroorloven, gecombineerd met een gelaatsverzorging natuurlijk. Want zeg nu zelf, die fotofinish, daar doen we het toch voor :-)