Berlijn: voorbereidingsweek 1

Ik ben er weer aan begonnen, de voorbereiding van de marathon! Mijn 2e nog maar, ik moet het toegeven, ik ben nog maar een beginner...

En toch voelt het opnieuw als iets magisch. Het zijn de eerste stappen naar die marathon, die nog ver, en ook heel dichtbij ligt. Nog 9 weken en ik mag weer 42,195 km lopen in een mooie stad, met nog duizenden anderen. Ik zal niet de eerste zijn, en ook niet de laatste. Ik zal 1 van die marathonlopers zijn die proberen om over die finishlijn te gaan. Ik zal mezelf weer tegenkomen om dan hopelijk, ondanks alle pijn, toch door te lopen. Paula Ratcliffe (ik gebruik graag gezagsargumenten :-) zegt dat een marathon is zoals het leven zelf. Je hebt je ups en je downs. En het is de manier waarop je door je downs gaat die bepaalt of je over de streep gaat of niet.
Velen zeggen dat de marathon je leven verandert, dat je na de marathon niet meer dezelfde bent. En ik geef graag toe dat het waar is. Het is geen dramatische verandering, maar je voelt het in de kleine dingen, die allemaal samen, iets groot maken.

Ik heb de start van deze periode ingeluid met een laatste glaasje fendant in de zwitserse alpen. Hierna is het voor 10 weken even niets drinken. Het lijkt wel een soort van zuiveringsritueel, alsof ik ga vasten, maar dan vele leuker. Niet dat 1 glaasje kwaad zou kunnen maar voor mij is het makkelijker om gewoon niets te drinken. Wat betreft voeding heb ik mezelf voorgenomen om dit toch iets beter op te volgen. Niet dat ik me zorgen hoef te maken dat ik zou bijkomen, je loopt zodanig veel dat je al toeren moet uithalen om bij te komen, maar enkele kilootjes verliezen zou me geen kwaad doen. Zoals reeds eerder beschreven ben ik geen ranke, slanke loopster. Ik eet heel erg graag en graag ook veel. Tijd dus voor een plan om erop te letten. Zucht, als ik er al aan denk...

Mijn schema? voor beginners natuurlijk :-) Het komt uit het boek van steffny en is volgens mijn moeder een goed uitgangspunt. Het schema zelf is bedoeld om hem te lopen in 4u45, alhoewel ik schat dat ik net onder de 5u zou kunnen landen. Moet ik nog herhalen dat ik traag loop :-)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Jezelf in de tabellen lopen

Afbeelding
De tabellen Ik zag ze voor het eerst al enkele jaren geleden. In mijn allereerste marathonboek bij mijn allereerste marathonvoorbereiding. Ik kreeg hem van mijn mijn moeder. Het is het de bijbel der marathonvoorbereidingsboeken. Steffny.   Ik las het ijverig, omdat ik van mijn eerste marathon een succes wilde maken (lees: ik wilde aankomen). Ik maakte berekeningen en probeerde te begrijpen.  Tot ik aan die tabel kwam. Die tabel met daarin je 'actuele 10-km tijd'. En daarbij snelheden voor verschillende trainingen.   En al gauw bleek dat ik geen 'echte' was. Mijn 'actuele 10-km tijd' stond niet eens in de tabellen.   Steffny schrijft voor de snelle lopers. Voor de doorwinterde marathonlopers. Steffny had niet mijn lopersprofiel in gedachten toen hij zijn tabellen opstelde. En ik heb zijn boek zwaar ontgoocheld dichtgeklapt. Om nooit meer te openen.  Ik kocht een ander boek: duidelijk meer geschreven voor mijn lopersprofiel: marathonlopen kan
Meer lezen

Surrender, overgave... een gave

Afbeelding
  Ik lig al meer dan een week in de zetel. Met een stevige griep aka Corona Alsof nen buldozer over mij heen heeft gereden. Zoals gebruikelijk ging ik in verzet. Ik zou na 3 dagen wel beter zijn, dacht ik. Ik belde mijn huisarts (die me ondertussen al wat kent) en die schreef meteen een week voor. Gelukkig maar, want op dag 7 hing de rook nog stevig boven mijn hoofd. Voor netflix tips: I'm your woman :-)  Ze zeggen dat je lichaam je een signaal geeft door ziek te zijn.  En het eerst signaal is simpel: er is een virus, die is mijn lichaam binnengekomen en mijn lichaam weert zich. En dan ben je ziek.  Het tweede is een signaal dat mijn lichaam me al meer dan een half jaar geeft: Tineke, je mag loslaten. Je mag je overgeven.  En het zotte is, ik dacht dat ik dat wel kon: Controle loslaten, in overgave gaan. En daar ligt het hem. Ik DENK het.  Ik denk dat ik me kan overgeven  maar wil wel day het zo snel mogelijk achter de rug hebben. Want we moeten ons weren, we moeten ertegenaan gaan
Meer lezen

Ze wandelt met haar dochter

Afbeelding
30 mei 2014 Afscheid van een klein, heel klein meisje. Ik zie de silhouetten van haar mama's nog zitten, in die grote ruimte waar we afscheid namen.  Hun hoofden leunend op elkaar. Hun diepe verdriet voelbaar in elke vezel van hun lichamen. En al die mensen die naast en achter hen zaten, als een beschermend schild. Het verdriet is niet minder, een jaar na datum. Ze is anders verpakt. Soms moet je goed kijken, en soms kan je er niet naast kijken. In augustus wil mama de dodentocht wandelen. Met hun dochter, voor hun dochter, met verdriet, en hoop, en liefde. Heel veel liefde. Ik denk niet dat ik 100 km kan wandelen. Maar het is dan ook niet mijn weg, het is die van haar. En ik begrijp als geen ander wat het betekent, eens je je weg bent ingeslagen. Dan kan je wel wat supporters gebruiken. Indra wandelt met haar dochter Suuz. Wie wil kan meewandelen, kan aanmoedigen, kan moed inspreken, kan aan hen denken, kan voor de kinderen zorgen terwijl moeke Ans haar lief steun
Meer lezen