Ode aan De Supporter
De Supporter:
De man of vrouw die onvoorwaardelijk achter zijn/haar loper staat: De Supporter gelooft in zijn loper, geniet mee van overwinningen, leeft mee bij tegenslagen. Hij steekt de meest onmogelijk toeren uit om aan de afgesproken kilometers te gaan staan om slechts voor enkele seconden hun Loper te kunnen zien.
Maar De Supporter is veel meer dan dat: Een supporter is bereid om tijdens de voorbereidingsperiode (want dan gebeurt het echte werk) de Loper te aanhoren... Want (ik mag dit zeggen, ik ben er zelf 1) Lopers kunnen nogal een eindje zagen. Ik bedoel daarmee niet een klein beetje klagen, neen, een hele dag lopen zuchten en kreunen over een onnozel blessureke, een gemiste training, een training die niet te goed verliep, de gellekes, de drank, de benen, het hoofd, het weer...
De Supporter aanhoort het.
Hij luistert, probeert te begrijpen (alhoewel het echt onbegrijpelijk is dat een loper een blessure ineens erger vindt dan wereldhonger). De Supporter probeert rustig te blijven wanneer Het Grote Evenement van de De Loper nadert. Hij is begaan met de prioriteiten van de loper op dat moment. Hij zoekt mee uit welke parcoursen het best zijn om te trainen, fietst eventueel mee, helpt de loper bij de voorbereidingen en reist zelfs mee naar onmogelijke plaatsen waar het evenement zal plaatshebben.
Maar De Supporter hoeft niet fysiek aanwezig te zijn om toch supporteren. Hij of zij denkt aan je tijdens een wedstrijd, zal ijverig meevolgen, meesms-en, mee twitteren, mee facebooken, en als je terug bent van een vermoeiende reis ligt een kaartje in je bus van die Supporter.
Er zijn ook MP's: de Meeloop-Supporters. Ze lopen mee tijdens de wedstrijd maar lopen niet de hele wedstrijd. Ze lopen honderd meter mee, of in mijn gelukkige geval, de laatste 10 km. Dit zijn de Uitzonderlijk Supporters. Ik heb het geluk er zo eentje te hebben: mijn moeke. Ze stond er op 30 km, had me niet gezien, maar dankzij de technologie (met de telefoon bellen naar moeke en roepen: waar zitte gij?) heeft ze me aan km 32 ingehaald. De meeloop supporter blijft (in mijn geval) gewoon naast je lopen. Je loopt niet alleen. Je doet al het loopwerk wel zelf, maar je bent niet alleen. En als je geluk hebt neemt ze foto's van je tijdens je laatste kilometers.
De Supporter staat een de aankomst en is zo ongelooflijk blij dat jij het gehaald hebt.
Mijn supporters stonder er, allemaal, onder de brandenburger tor, met belgische vlaggen. Ze schreeuwden me over de finishlijn. Ik huilde toen ik ze zag, kon nog nauwelijks ademhalen. Want ik wist dat zij wisten wat ik nu weet: aankomen in berlijn was een mirakel in de gegeven omstandigheden. Ze wisten wat het voor me betekende en zal betekenen.
De Supporter leeft mee en gelooft in je. De Supporter geeft je vleugels die je al had, je wist alleen niet hoe ze te gebruiken.
Ik wil graag mijn Supporters bedanken. Voor alles.
Zij verdienen mijn medaille evenzeer als ik zelf. Ik buig nederig mijn hoofd voor Mijn Supporters!
De man of vrouw die onvoorwaardelijk achter zijn/haar loper staat: De Supporter gelooft in zijn loper, geniet mee van overwinningen, leeft mee bij tegenslagen. Hij steekt de meest onmogelijk toeren uit om aan de afgesproken kilometers te gaan staan om slechts voor enkele seconden hun Loper te kunnen zien.
Maar De Supporter is veel meer dan dat: Een supporter is bereid om tijdens de voorbereidingsperiode (want dan gebeurt het echte werk) de Loper te aanhoren... Want (ik mag dit zeggen, ik ben er zelf 1) Lopers kunnen nogal een eindje zagen. Ik bedoel daarmee niet een klein beetje klagen, neen, een hele dag lopen zuchten en kreunen over een onnozel blessureke, een gemiste training, een training die niet te goed verliep, de gellekes, de drank, de benen, het hoofd, het weer...
De Supporter aanhoort het.
Hij luistert, probeert te begrijpen (alhoewel het echt onbegrijpelijk is dat een loper een blessure ineens erger vindt dan wereldhonger). De Supporter probeert rustig te blijven wanneer Het Grote Evenement van de De Loper nadert. Hij is begaan met de prioriteiten van de loper op dat moment. Hij zoekt mee uit welke parcoursen het best zijn om te trainen, fietst eventueel mee, helpt de loper bij de voorbereidingen en reist zelfs mee naar onmogelijke plaatsen waar het evenement zal plaatshebben.
Vokke, Chloé, Gilles en moeke
met t-shirt van de belgische ambassade in berlijn
Maar De Supporter hoeft niet fysiek aanwezig te zijn om toch supporteren. Hij of zij denkt aan je tijdens een wedstrijd, zal ijverig meevolgen, meesms-en, mee twitteren, mee facebooken, en als je terug bent van een vermoeiende reis ligt een kaartje in je bus van die Supporter.
Er zijn ook MP's: de Meeloop-Supporters. Ze lopen mee tijdens de wedstrijd maar lopen niet de hele wedstrijd. Ze lopen honderd meter mee, of in mijn gelukkige geval, de laatste 10 km. Dit zijn de Uitzonderlijk Supporters. Ik heb het geluk er zo eentje te hebben: mijn moeke. Ze stond er op 30 km, had me niet gezien, maar dankzij de technologie (met de telefoon bellen naar moeke en roepen: waar zitte gij?) heeft ze me aan km 32 ingehaald. De meeloop supporter blijft (in mijn geval) gewoon naast je lopen. Je loopt niet alleen. Je doet al het loopwerk wel zelf, maar je bent niet alleen. En als je geluk hebt neemt ze foto's van je tijdens je laatste kilometers.
De Supporter staat een de aankomst en is zo ongelooflijk blij dat jij het gehaald hebt.
Mijn supporters stonder er, allemaal, onder de brandenburger tor, met belgische vlaggen. Ze schreeuwden me over de finishlijn. Ik huilde toen ik ze zag, kon nog nauwelijks ademhalen. Want ik wist dat zij wisten wat ik nu weet: aankomen in berlijn was een mirakel in de gegeven omstandigheden. Ze wisten wat het voor me betekende en zal betekenen.
vokke en ik aan de Brandenburger Tor, na de aankomst
De Supporter leeft mee en gelooft in je. De Supporter geeft je vleugels die je al had, je wist alleen niet hoe ze te gebruiken.
Ik wil graag mijn Supporters bedanken. Voor alles.
Zij verdienen mijn medaille evenzeer als ik zelf. Ik buig nederig mijn hoofd voor Mijn Supporters!
Reacties
Een reactie posten