Tineke: Life as I know it

Ik zit in een lopersteam. Het Tillit Smsbox Running Team. I'm a lucky bastard Het is een team waar elk lid zichzelf mag zijn... Waar je zotjes mag doen, of ook stil. En uitgelaten en ook ingetogen. Waar je luide roepers en fluisterende verhalenvertellers hebt. Een team waarin iedereen elkaar aanmoedigt, voor elke prestatie, op welk niveau dan ook. Een team waarin je begrepen wordt als je vloekt op een blessure. Waarin de passie wordt gedeeld. Zo'n lopersteam vol zotte en ingetogen en bescheiden en roepende en dansende en vooral aanmoedigende mensen. Een team waarin ik mezelf mag zijn, mijn eigen tempo mag lopen en op me wordt gewacht aan de aankomst. Een team met meisjes en jongens en een CEO die zijn meute in het juiste gareel tracht te houden.  En ik zit ook in een ander team. Het maakt me het gelukkigste meisje op deze wereld. Een team waarin ik mezelf mag zijn. Waar ik zotjes mag doen, en ook stil. En uitgelaten en ingetogen. Een team waarin we e

7 dagen. Niet gelopen.  Te warm.  Te moe.  Te vakantie, toe.  Maar rusten is niets voor mij. En het kriebelt snel genoeg. Dus terug in het zadel en hopen op zo weinig mogelijk verlies door dat 7 dagen zalige niets doen.  Want vakantie is eigenlijk ook genieten van uitgebreid, zonder veel andere zorgen kunnen gaan lopen. En daarna rustig ontbijten of een aperootje.  Vakantie is nieuwe parcoursen verkennen (ja, ook center parcs kent geen geheimen meer) en oude weer opzoeken. Want over enkele weken gaan we heerlijk genieten van de bergen. En mag ik mijn trailrunloving lief laten kennismaken met mijn tweede thuis. 

Het is te warm. Te warm om te lopen. Te Warm om te wandelen zelfs. Het enige plan dat me enigzins in koelte kan doen trainen is smorgens in de hele vroege vroegte opstaan.  En laat dat nu juist hetgeen zijn waar ik nu geen zin in heb. Nu de vakantie is ingeluid, mijn werk aan de kant wordt geschoven en ik geniet van warme avonden met het lief en de kinderen (die in bed liggen) Je kan me moeilijk van luiheid beschuldigen. Ik loop graag. Maar te grote hitte maakt van deze loopmens een loom mens. Het mag vriezen dat het kraakt, ik loop in elke kou.  Maar hitte is niet mijn ding.  Dus nemen we een pauze, van enkele dagen. Totdat het ons teveel wordt. Totdat de loopkriebel te erg begint te jeuken. En we, hoe warm het ook mag zijn, terug gaan lopen.