koudwatervrees: dan maar een marathon
Koudwatervrees... Mijn laatste wedstrijd was in september en ik ben even heel erg 'out' geweest. Herbeginnen is altijd moeilijk, niet omdat het fysiek zwaar is, maar vooral mentaal. Want ik loop niet meer zo 'snel' (als het al snel was, want ik ben de ultieme trage loper), en ik verwacht weer veel te veel van mezelf. Dus... koudwatervrees. What to do about it? Gewoon dan maar in het koude water springen Een onnozele vergissing heeft me gebracht bij een marathon... over 6 weken. Jawel, ik heb mezelf in de nesten gewerkt, ik ben weer beginnen lopen met kerst en midden april plan ik een nieuwe marathon. Korte pijn, grote zottigheid. Kwestie van de lente vrolijk te beginnen. Of minder vrolijk. Maar zeker heel erg pijnlijk :-) Soit, ik denk altijd: elke marathon begint bij een eerste kilometer, een eerste mijl, een eerste uur. En elke stap, strompeling, struikel... brengt me dichter bij mijn doel... de marathon van Zeeuws Vlaanderen . Goed voor de kuiten want veel